ریسک بزرگ کیروش

کیروشی که عادت داشت برد مقابل تیم های درجه دو آسیا را بزرگ جلوه دهد و همواره از نمایش تیمش مقابل آرژانتین در جام‌جهانی قبل به عنوان کار بزرگ تیمش یاد می‌کرد، این روزها به راحتی از صعود به دور حذفی جام جهانی می‌گوید. صعودی که به حرف آسان است و در عمل بسیار دشوار.

ظاهرا تاکید کیروش به صعود از مرحله گروهی، تاکتیک او برای قبولاندن برنامه اردویی و تمرینی او طی یک سال آینده است. «اگر صعود به دور دوم را می‌خواهید باید با برنامه من پیش بروید در غیر این‌صورت باید به همان حضور در دور اول تن دهیم» خلاصه کلام کیروش این است. البته او کاملا در این مورد محق است و نمی توان با اکتفا به روزهای فیفا، تیمی آماده برای صعود به دور دوم ساخت. کیروش از مسائلی که پس از اعتراض برانکو به برنامه‌های اردویی تیم ملی پیش آمد گلایه‌مند است. چرا که اکثریت حق را به برانکو دادند. لجبازی‌های کیروش با ملی‌پوشان پرسپولیس نیز در آن زمان او را در موضع ضعف قرار داد و باعث شد که حمایت عمومی از او کاهش یابد. به همین دلیل او هم‌اکنون که بیشترین مقبولیت را در زمان حضورش در ایران دارد می‌خواهد از اعتراضاتی نظیر اعتراض برانکو و لغو برنامه‌های تمرینی‌اش جلوگیری کند و در این راه سنگ بزرگی را برای پرتاب کردن انتخاب کرده است. وعده صعود به دور دوم ریسک بزرگی است که کیروش جاه‌طلبانه متحمل می‌شود تا با آن بتواند همگان را با برنامه‌هایش همراه کند. اما سوال اینست که چنانچه برنامه‌های کیروش مو به مو به اجرا در آمد و تیم ملی به دور بعد صعود نکرد چه اتفاقی خواهد افتاد؟ بالا بردن سطح توقع مردم آن هم از سوی سرمربی تیم ملی می‌تواند بهانه لازم را به منتقدان کیروش بدهد تا در صورت عدم صعود جو را بر علیه این مربی بشورانند و اتفاقی نظیر آنچه پس از جام جهانی ۲۰۰۶ بر سر برانکو آمد در مورد کیروش نیز تکرار شود. اگر زمانی صرف نمایش بازی با آرژانتین باعث می‌شد تا نمایش‌های تیم ملی مقابل نیجریه و بوسنی و آمار ضعیف تعداد حملات و پاس‌ها که ایران را از این نظر در رتبه آخر تیم‌های جام‌جهانی قرار داد، به فراموشی سپرده شود، بالا رفتن سطح توقع مردم کاری خواهد کرد که دیگر به یک بازی جانانه مقابل آرژانتین کفایت نشود