نقطه مشترک کی روش و برانکو که به ضررشان تمام می شود!

اگرچه رابطه برانکو و کارلوس کی روش سینوسی است و نمی توان لفظ دوستانه را برای آن به کار برد،  اما باید اذعان داشت که این دو مربی نقطه مشترک جذابی هم با یکدیگر دارند. نقطه مشترک سرمربی پرسپولیس و سرمربی تیم ملی پافشاری بر روی تصمیم های بزرگ است ولو اینکه شاید به ضررشان تمام شود.

کارلوس کی روش تأکید دارد  که تیم ملی جای بازیکن سالاری نیست و این موضوع را با کنار گذاشتن مهدی رحمتی و هادی عقیلی به طور عملی نشان داد. کی روش فشار هواداران و برخی از مسئولان را تحمل کرد تا با برتری در سه بازی متوالی مقابل قطر، لبنان و کره جنوبی و راه یابی به جام جهانی 2014 ثابت کند که حتی با وجود دروازه بان قهاری مانند رحمتی و مدافع تنومند و تأثیرگذاری مثل هادی عقیلی هم می توان راه صعود به جام جهانی را هموار کرد.

برانکو ایوانکوویچ نیز موضعی مشابه کی روش را در قبال رامین رضائیان، مدافع راست تیم خود اتخاذ کرد. نبوغ فنی و تاکتیکی رضائیان به عنوان مدافع راست بر هیچ کسی پوشیده نیست و عملکرد و تأثیرگذاری او را می توان به وضوح در تیم ملی مشاهده کرد. اما در قضیه درگیری میان رامین رضائیان و علی علیپور، برانکو تصمیم قاطع خود مبنی بر عدم نیاز به رضائیا را گرفت. در آن زمان هم تمامی پیشکسوتان و اکثر هواداران اصرار خاصی به حفظ رامین رضائیان و بخشیده شدن او از سوی سرمربی تیم خود داشتند اما برانکو زیر بار نرفت. او با قهرمانی در لیگ برتر، صعود به مراحل بالاتر لیگ قهرمانان آسیا، موفقیت در لیگ برتر جاری و استمرار بازی دادن به جوانی به نام صادق محرمی ثابت کرد که پرسپولیس بدون بهترین مدافع راست تیم ملی هم می تواند به موفقیت نائل شود.