ازگشت به موقع ستاره استقلال و عصای دست منصوریان

کاوه بهترین شکل از این موقعیت استفاده می‌کند و گل مهم‌اش را با هوادارها جشن می‌گیرد اما تصور رقم‌خوردن چنین صحنه‌ای در استقلال بدون خسرو، محال است. یک سانتر بی‌نقص دیگر، نمره قبولی خسرو است. ستاره پرتجربه‌ای که در خط هافبک برای تیمش به میدان رفته و اگر چه نمی‌تواند با استارت‌های سریع از مدافع مستقیم عبور کند اما هر ارسال‌اش روی دروازه، سکوهای آزادی را به امید گل نیم‌خیز می‌کند.

از عمر فوتبالی خسرو، سال‌های زیادی باقی نمانده است. آبی‌ها اما هنوز به مرد شماره 2 نیاز دارند. به او و ارسال‌های مهندسی‌شده‌اش. به او و سانترهای کشنده‌اش. به او که این سال‌ها کمتر حرف می‌زند تا بیشتر، روی فوتبال تمرکز کند. شادابی خسرو حیدری در زمین، شادابی استقلال است. دلیلی برای نتیجه‌گرفتن تیم در آسیا. کم‌تحرک اما موثر. غیرفانتزی اما کلیدی. او با پنالتی‌اش در نبرد با السد، حضور استقلال در مرحله گروهی را ممکن کرد و حالا با این سانتر برای کاوه، به تیم کمک کرده تا آرزوهای بزرگ‌تری داشته باشد. حیدری، آرشیتکت آسیایی استقلال است.