تفاوت عمده مدل مربیگری برانکو با مربیان ایرانی

 پشت این کامیابی‌ها برانکو ایوانکوویچ را می‌بینیم. عنصری تاثیرگذار که بی‌گمان اگر در راس این مجموعه قرار نمی‌گرفت، پرسپولیس همچنان در برزخ به سر می‌برد و هیچ‌گاه نمی‌توانست بار دیگر بر بام فوتبال ایران تکیه بزند. آنچه پرسپولیس را پس از سال‌ها ناکامی و چرخ زدن در دایره‌ای باطل به موفقیت رساند و صاحب جام قهرمانی کرد، در حقیقت همین برانکو ایوانکوویچ است وگرنه تیمی بس نامدارتر، پر‌ستاره‌تر و پرهزینه‌تر را محمد رویانیان، مدیرعامل سابق باشگاه پرسپولیس تقدیم علی دایی کرد که مشارالیه در کمال شگفتی نتوانست با آن تیم بر سکوی نخست لیگ برتر تکیه بزند. شاید دایی در تیم‌های کوچکتری همچون سایپا و نفت تهران نسبتا موفق باشد اما او نشان داده از خصیصه‌های کافی برای موفقیت در تیم‌های بزرگ بی‌بهره است و هرگز نمی‌تواند با آن خصوصیات فنی و اخلاقی در تیمی همچون پرسپولیس به توفیق برسد.

در حقیقت اینطور باید به ماجرا نگریست که پرسپولیس و البته استقلال هر کاراکتر و شخصیتی را به‌ عنوان سرمربی و تصمیم گیرنده نهایی در خود نمی‌پذیرند و مربیان ناکارآمد را خیلی زود پس می‌زنند. برانکو اما به واسطه خصوصیات منحصر به فردش از پرسپولیس تیمی قابل احترام و تحسین‌ برانگیز ساخته به‌گونه‌ای که حتی از جبهه رقیب سنتی نیز بارها ستایش شده و کم نبوده‌اند پیشکسوت‌های استقلال که پرسپولیس برانکو را تایید کرده‌اند. نمونه‌اش جواد زرینچه که با آن پیشینه عمیق استقلالی، پرسپولیس برانکو را می‌ستاید و ابایی هم از بیان آن ندارد.

آنچه برانکو را متمایز می‌نماید تمرکز و اشراف ستودنی به حرفه‌اش است وگرنه شاید درکلیات تفاوت آنچنانی میان سیاق تمرینی او و مربیان ایرانی نباشد. علی دایی یک نمونه بود و کم نیستند مربیانی از جنس او که با وجود برخورداری از محبوبیت، قابلیت موفقیت در تیم‌های پرهوادار را ندارند. عمده دلیلی که میان مربیانی از دسته برانکو که فوتبال ایران کم تجربه‌اش کرده، با مربیانی همچون دایی یا منصوریان تمایز ایجاد می‌کند تمرکز کافی روی حرفه‌ای است که در آن فعالیت دارند.
مدل مربیگری برانکو کار بی‌وقفه است و این قبیل مربیان فوتبال را شغل ثانویه خود نمی‌دانند و بر این باورند که باید برای فوتبال وقت گذاشت و عاشقانه زمان قابل توجهی را صرف آنالیز، تحقیق، طراحی تمرین، جذب بازیکن و مواردی از این دست کرد. در پرسپولیس امروز به وضوح آرمان‌های برانکو مشاهده می‌شود. تیمی که برانکو ساخته هماهنگی بسیاری در اجرای کارهای تاکتیکی دارد و همواره می‌کوشد به ساده‌ترین شکل ممکن به دروازه حریف نزدیک شود. پاس‌های کوتاه، استفاده از فضاهای ایجاد شده و منفذ‌های دفاع حریف، آرامش در اجرای کار تیمی بخصوص هنگام حمله از ویژگی‌های بارز بنایی است که برانکو ساخته. از همه اینها مهم‌تر نگه‌داشتن پرسپولیس در شرایط قهرمانی است. کاری که هرگز در این تیم به انجام نرسیده و استقلال نیز تجربه‌اش نکرده است. استقلال و پرسپولیس پس از همه قهرمانی‌های خود در لیگ برتر سال‌ها برای تصاحب دوباره جام در حسرت بوده‌اند اما به نظر می‌رسد این پرسپولیس با سرمربی‌اش برای نخستین بار در حال پایان دادن به رویای قهرمانی‌های پی‌درپی در لیگ است و احتمالا در همین مسیر هم قرار خواهد گرفت.