حرمت شکنی همه جا منسوخ است/ ماجرای خداداد و دایی و فراموشی غزال تیزپای ملبورن!

خداداد عزیزی از مهرداد میناوند گله کرده و گفته حرمت‌ها در نسل این دو بازیکن همیشه حفظ می‌شده و او نباید در تلویزیون چنین حرف‌هایی در مورد رحمتی و منصوریان به زبان می‌آورده. البته که کل حرف خداداد درست است، اما او در ادامه همین مصاحبه به یک عادت جالب خودش اشاره کرده و گفته: «هرگز یادم نمی‌آید به غلامپور گفته باشم بهزاد، چون او از من بزرگ‌تر است همیشه او را آقا بهزاد صدا می‌کنم، یا امثال نادر محمدخانی‌ها، خاکپورها، استیلی‌ها و افشین پیروانی که یک سال از من بزرگ‌تر است، برای من بزرگ و آقا محسوب می‌شود.» به این ترتیب عزیزی می‌گوید روی سن و سال تاکید ویژه‌ای دارد و حتی اگر کسی یک سال از او بزرگتر باشد، «آقا» صدایش می‌زند.

در این مورد باید به خداداد آفرین گفت، اما یادمان باشد یکی از خنده‌دارترین دعواهای تاریخ فوتبال ایران را خود او علیه علی دایی راه انداخته که دو سال از عزیزی بزرگتر است. موضوع مربوط به یکی از اردوهای خارجی تیم ملی است که دایی در آن مدام یک نوار کاست ترکی را توی اتوبوس تیم ملی گوش می‌داده و خداداد هم که از این موضوع خسته شده بوده، نوار را می‌شکند. طرفین وسط اردوی تیم ملی سر این مساله با هم دعوا می‌کنند؛ حالا شما انصاف بدهید که این درگیری الکی‌تر است یا اختلاف اخیر میناوند و منصوریان؟ واقعا آدم با بزرگتر خودش سر نوار کاست دعوا می‌کند؟ بعد آن را می‌شکند؟ بعد در مورد حرمت نسل‌ها دیگران را نصیحت می‌کند؟