کی روش، برانکو، قلعه نویی و اینک منصوریان/ رفتارهای حرفه ای چراغ راه آینده فوتبال

تحولات گسترده ای که طی دو دهه اخیر فوتبال ایران را در حوزه سخت افزاری و نرم افزاری دچار یک رفرم اساسی کرده است اکنون به طرز چشمگیری نتایج خود را نشان میدهد که شاید بارزترین آن کمرنگ شدن پدیده بازیکن سالاری از فوتبال ایران باشد.پدیده ای که سالها قبل بر کل فوتبال ما حکومت میکرد و کمتر کسی جرات حذف یک ستاره را از فوتبال ملی و باشگاهی داشت که البته آن تفکر سنتی ناشی از حمایتهای دور از منطق و چشم بسته هواداران فوتبال از ستاره ها بود که باعث میشد یک بازیکن ممتاز تحت هر شرایطی حتی در عین ناآمادگی و با کوله باری از تخلفات انضباطی باز هم طلبکارانه در پی به کرسی نشاندن حق و حقوق خودخواهانه خود باشد.

در آن سالها و پیش از آنکه نگاه حرفه ای به فوتبال ایران استارت بخورد بسیاری از مربیان کارآمد فوتبال ما قربانی برخورد با ستارگان شدند و به دلیل سختگیریهایی که آن زمان مرسوم نبود به راحتی از مربیگری برکنار میشدند تا مداخله بازیکنان بزرگ همچنان بر حوزه غیرمرتبط با اختیارات خود نمایان باشد.

نگاه سنتی به فوتبال در سالهایی که فوتبال ایران در چنگال احساسات و آماتور بودن دست و پا میزد حتی در حوزه رسانه و کارشناسی هم کاملا به چشم می آمد و افرادی که وظیفه آنها نظارت،تحلیل،ترسیم نقشه راه و کارشناسی صحیح اتفاقات فوتبال بود گاه پشت ستاره در می آمدند و یا در مواردی هم که جانبداری نمیکردند با سیاست سکوت خود باز هم بر طبل بازیکن سالاری می کوبیدند.

اما گذشت زمان و تغییر نگرش در تفکرات فوتبال ایران به تدریج دستاوردهایی را به همراه داشت که ثمره آن اکنون فوتبال ملی و باشگاهی ما را در شرایطی قرار داده که هیچکس به کنار گذاشتن ستاره ها اعتراض نمیکند و مربیان با توجه به اختیارات تام و طبیعی خود با بازیکنان حاشیه ساز برخورد میکنند، بی آنکه کسی آنها را ملامت کند.

اولین حذف پر سر و صدا در فوتبال ملی شاید کنار گذاشتن مهدی رحمتی دروازه بان ممتاز استقلال توسط کارلوس کیروش بود.اتفاقی که مدتها سوژه رسانه ها شد و بسیاری از اهالی فوتبال و حتی خود رحمتی با تصور اینکه کیروش مصالح فوتبال ملی و موقعیت خودش را به خاطر اجرای انضباط و دیسیپلین حرفه ای به مخاطره نخواهد انداخت تا مدتها منتظر عقب نشینی او و دعوت دوباره رحمتی به تیم ملی بودند.اما این اتفاق هرگز رخ نداد و کیروش که میخواست پرچمدار مبارزه با بازیکن سالاری در فوتبال ملی ما باشد آنقدر مقاومت کرد تا سرانجام پرونده رحمتی و تیم ملی بی هیچ سر و صدایی بایگانی شد.

پس از آن اما برخوردهای مشابه در فوتبال ملی و باشگاهی رخ داد که به دلیل تغییر نگرش در بین اهالی فوتبال نه تنها مورد نکوهش قرار نگرفت بلکه مربی را به خاطر شهامت و ایستادنش مقابل بازیکن سالاری مورد ستایش و تحسین قرار میدادند.حتی در همین فصل از لیگ برتر هم در خود استقلال شاهد کنتاکت پرسر و صدایی میان منصوریان و رحمتی و چند ستاره دیگر بودیم اما به مرور برای هواداران جا افتاد که گزینش بازیکن و انتخاب ارنج تیم حق مسلم سرمربی است و البته شهامت منصوریان هم قابل تحسین است که در بازی حساس مقابل سپاهان دست به رسیک بزرگی زد و در حالی که شکست در آن بازی حتی می توانست به قیمت اخراج خودش تمام شود دست به دامن جوانها شد و ستاره ها را روی نیمکت نشاند.

اتفاق مشابه با مورد فوق در طول همین فصل در تیمهایی چون پرسپولیس و تراکتورسازی هم به دفعات رخ داده که نیمکت نشینی و حتی سکونشینی رامین رضاییان در کوران مسابقات می تواند حاکی از عزم راسخ برانکو بر آنچه که عوام از آن به عنوان باج ندادن یاد میکنند باشد!

در تراکتورسازی هم امیر قلعه نوعی در شرایطی که به اندازه کافی با مشکل کمبود بازیکن مواجه است در حساس ترین موقعیت خود و تیمش فرزاد حاتمی را به دلایل انضباطی از تیم کنار گذاشت تا یک برخورد قاطع دیگر را در لیگ امسال به ثبت برساند.

مجموع این اتفاقات اگر با در نظر گرفتن موقعیت حساس سه تیم بالای جدول ارزیابی شود نشان میدهد که اتفاق تازه ای در فوتبال ما شکل گرفته است که می تواند به تنهایی پیامدهای بزرگی برای فوتبال باشگاهی و ملی در پی داشته باشد.

اتفاق بزرگی که در فوتبال سنتی و احساسی ما بسیار بعید به نظر میرسید و حالا خبر از پوست انداختن فوتبال ایران میدهد و این خود رخداد بزرگی است که نباید به سادگی از آن گذشت و مربیانی را که در سخت ترین شرایط انضباط را فدای امتیاز نمیکنند مورد تقدیر قرار داد!

سید امید صادقی