بازخوانی مصاحبه نکو و گوچی؛ قاتلان کره‌جنوبی!

به گزارش سرویس فوتبال داخلی فرتاک ورزشی، دو تصویر از دو بازیکن. یکی در آزادی، دیگری در اولسان. وقتی حرف از بازی با کره‌جنوبی شود، مگر می‌توانیم این دو تصویر را به یاد نیاوریم؟ شادی نکونام بعد از گل 10 نفره ایران مقابل کره، در حالی که از خود بیخود شده بود... و آن صحنه‌ای که رضا در اولسان توپ را از مدافع کره قاپید و آن را به گوشه دروازه فرستاد تا ایران به جام‌جهانی‌ برود....

*سلام به قاتلان کره!
نکونام: (خنده) ما را قاتل هم کردید!
*گل کدام‌‌تان خوشگل بود؟
نکونام: خوشگل که نبود!

*آقاجواد، رضا نگاه خاصی به شما انداخت!
(برمیگردد به رضا نگاه می‌کند و هر دو می‌خندند) به نظر من گل‌ها خوشگل نبود. گل رضا فوق‌‌العاده حساس و بجا بود. گل من هم حساسیت خاص خودش را داشت. 10 نفره بودیم و فکر نمی‌کردیم کره را ببریم. همه ناامید بودند ولی گل رضا استثنایی بود.
قوچان نژاد: اگر یکی از آن گل‌ها زده نمی‌شد، گل دیگر معنی نداشت. به نظر من هم دو گل فوق‌‌العاده حساس بود. اگر آقاجواد گل نمی‌زد، گل من دیگر ارزشی نداشت و برعکس. این دو گل بودند که به هم اعتبار دادند.
*موقعی که نکونام آن گل را زد، دقیقاً یادت هست چه حسی داشتی؟
قوچان نژاد: بگو چه حسی نداشتم. فکر کنم دقیقه 78 بود. خدا خدا می‌کردم که تا آخر بازی یک بر صفر بماند. خدا را شکر بردیم. خیلی خوشحال بودم. نمی‌توانم احساسم را بگویم چون روز خیلی خوبی بود.
*تا به حال کم افتاده کسی گریه نکونام را دربیاورد ولی تو با گلی که در کره زدی، بدجور گریه‌‌اش را درآوردی.
(خنده هر دو)
نکونام: گل رضا فوق‌‌العاده بود. سه بازی آخر فوق‌‌العاده سخت بود. تلاش می‌کردیم که کار از آب دربیاید. بعد از گلی که رضا زد، مجاز بودیم هر حرکتی کنیم. شیرجه بزنیم، سُر بخوریم و هر کاری انجام دهیم. حتی می‌توانستیم با سر در استخر بدون آب شیرجه بزنیم. می‌خواهم بگویم چقدر این گل و آن برد ما را از خود بیخود کرد.
قوچاننژاد: واقعاً حساس بود. عجب شبی بود... 
*رضا فکر می‌کردی بتوانی آن توپ را بگیری؟ شاید هر مهاجم دیگری جای تو بود، دنبال توپ نمی‌رفت.
قوچان نژاد: من می‌دانستم توپ را می‌گیرم. بازی سخت بود. موقعیت کم‌ گیر می‌آمد. فشار روی تیم ما زیاد بود. من در آن موقعیت حس کردم که مدافع من را نمی‌بیند. همین‌طور هم بود. او من را ندید. گفتم صد‌درصد روی توپ بروم و آن را بدزدم. بقیه‌‌اش را هم که دیدید.
نکونام: برنامه تاکتیکی و تمرینی ما این بود که روی یک اشتباه از موقعیت استفاده کنیم. به نظر من رضا مهمترین کاری که انجام داد، لحظه جدا شدن از بازیکن بود. ضربه اول او اینقدر خوب بود که توانست دومین ضربه‌‌اش را عالی بزند و گل به‌ثمر برسد. اگر ضربه اول را بد می‌زد، بعید می‌دانم آن توپ گل می‌شد.
*از فضای استادیوم بعد از گل‌هایتان بگویید. یک انفجار رخ داد!
نکونام: من فکر کنم همه روی هوا بودند. هم موقعی که من گل زدم و هم رضا. یکسری گل‌ها هست که مردم با آن پایین و بالا می‌روند. مثل گلی که ایران به استرالیا زد. تمام ایران رفت روی هوا. گلی که من زدم، در اوج ناامیدی بود. شاید به خاطر همین ورزشگاه آن‌طور منفجر شد.
*رضا وقتی نکونام گل زد آزادی منفجر شد ولی وقتی تو گل زدی، ورزشگاه ساکت شد!
(خنده هر دو).
قوچان نژاد: خبرنگاران و چند هوادار بودند که خیلی خوشحالی کردند.
نکونام: ایران ترکید. ورزشگاه مهم نبود.
قوچان نژاد: آره، با گل من و آقاجواد، ایران منفجر شد. مهمتر از گل من و او، دنبال این بودیم که بازی را نگه داریم و ببریم. بقیه‌‌اش را هم که می‌دانید.

*کی روش در کنفرانس مطبوعاتی گفته آن حرکات قبل و بعد از بازی اشتباه بود.
نکونام: خودمانی‌تر بین‌مان کلکل شد ولی کلکل در فوتبال معنی ندارد، شما باید منطقی بازی کنید. ما می‌دانستیم از آن بازی چه می‌خواهیم. کارهایی که کره‌ای‌ها کردند باعث شد با دو برابر توان بازی کنیم. مربی آنها کار اشتباهی کرد.
قوچان نژاد: اصلاً مربیشان کمک کرد که ما بازی را ببریم. او به ما انرژی داد.
*آیا این حساس‌ترین گل زندگی هر دوی شما بود؟
نکونام: برای من نه. برای رضا چرا. او در جو ایران نبود. اگر بداند آن گل چه کاری با ایران کرد... 
قوچان نژاد: حساس‌ترین گل عمرم بود. این یکی با همه گلهایم فرق داشت.
*این گل‌ها را چند بار دیده اید؟
نکونام: من خیلی دیدم. برادرانم عاشق این گل هستند. همین چند روز پیش مسعود برادر کوچکترم به اردو آمد و این گل را با هم روی موبایلش نگاه کردیم. خیلی این گل را دوست دارم. هر وقت می‌بینم برایم جذابیت دارد.
قوچان نژاد: من هم همینطور. روزهایی هم که نمی‌خواستم ببینم، پدر و مادرم اینقدر نگاه می‌کردند که من هم می‌دیدم.
نکونام: رضا این گلی که تو زدی یکی از گل‌های تاریخی فوتبال ما بود.
*و بعد آن مشت... 
(خنده هر دو)