پرسپولیس و تراکتورسازی؛ معامله سروش با احمد و سود و زیان تیم ها

 سرباز شدن ناگهانی امید عالیشاه و احمد نوراللهی و حضور آنها در ترکیب تراکتورسازی، باعث خشم شدید پرسپولیسی‌ها شد؛ چرا که اولا حرف و حدیث‌هایی پشت این انتقال‌ها وجود داشت و گذشته از آن حضور احمد و امید در تبریز باعث تقویت رقیب مستقیم پرسپولیس در مسیر کسب عنوان قهرمانی می‌شد. از همان زمان هم سرخ‌های تهرانی همه عزم‌شان را جزم کردند تا هر طور شده سروش رفیعی را بگیرند و با این کار بار دیگر «موازنه قوا» را به صدر جدول برگردانند. در نهایت این اتفاق روز دوشنبه رخ داد و رفیعی پرسپولیسی شد. حالا سوال این است که جابه‌جایی این سه بازیکن بین تیم‌های اول و دوم جدول، به سود کدام یک از آنها تمام شده؛ پرسپولیس یا تراکتورسازی؟

سروش روی کاغذ بهتر است

البته «آمار» به تنهایی هیچ‌وقت برای بررسی کیفیت و کارایی بازیکنان فوتبال کافی نیست، اما همه جای دنیا در مقایسه بازیکنان به این مقوله هم توجه می‌شود. از این زاویه، می‌توان گفت در نیم‌فصل اول لیگ شانزدهم سروش رفیعی هم از نوراللهی بهتر بوده و هم از امید عالیشاه. نوراللهی که البته در دور رفت عمدتا نیمکت‌نشین بود، در طول 320دقیقه بازی برای پرسپولیس تنها یک پاس گل در مسابقه با نفت تهران ارسال کرد. امید عالیشاه هم که چیزی حدود 750دقیقه برای پرسپولیس بازی کرد، تنها یک نمایش درخشان برابر سپاهان داشت که در آن بازی یک گل زد و یک پاس گل داد. به این ترتیب دو بازیکن جدید تراکتور، در دور رفت مجموعا 1070دقیقه برای پرسپولیس بازی کردند که حاصل آن یک گل و دو پاس گل بود. این در حالی است که سروش رفیعی در نیم‌فصل اول 1200دقیقه برای تراکتورسازی بازی کرد، یک گل زد و سه پاس گل برای هم‌تیمی‌هایش فرستاد. هرچند کاملا واضح است که آمار سروش هم در مقایسه با سروصدای پیرامون این بازیکن اصلا قابل دفاع نیست. برای مقایسه، شما می‌توانید به کارنامه ایمان مبعلی نگاه کنید که در دور رفت سه گل زده و 6پاس گل داده است!