به بهانه ناکامی امیر قلعه نوعی در تراکتور؛ مرغ همسایه درفوتبال اذربایجان همیشه غاز است

به گزارش فرتاک ورزشی، تراکتوری ها که این فصل باهدایت امیرقلعه نوعی فصل را به خوبی شروع کرده بود وهفته های ابتدای این تیم درصدر جدول قرارداشت وخیلی ها را به اینده امیدوار کرده بود اما برخلاف تصورات نیم فصل دوم  تراکتوری های قلعه نوعی بد جور وا دادند ونه تنها از رقابت با پرسپولیس عقب افتاد بلکه استقلال نیز از این تیم عبور کرد.

 همه هواداران پرشور تراکتور در هفته های ابتدایی امیدوار بودند تا تراکتور این فصل درکسب جام دبل کند. مربیان این تیم هم همواره درابتدای فصل قول کسب جام را به هواداران دادند وسطح توقعات از این تیم را بسیار بالا بردند.

امیر قلعه نوعی سرمربی تیم بارها در مصاحبه های خود  تیم تراکتور را شایسته برای تصاحب جام قهرمانی قلمداد می کرد وبه همه قول داده بود سطح فنی تراکتور هفته به هفته بهتر خواهد شد.

با شروع نیم فصل دوم اتفاقات عجیبی برای تراکتور واستقلال تهران افتاد وهردوتیم ازپنجره نقل وانتقالات زمستانی محروم شدند اما حکایت دوتیم استقلال وتراکتور ۱۸۰ درجه باهم فرق پیدا کرد استقلالی ها تسلیم محرومیت فیفا نشدند واین محرومیت را بهانه قرار ندادندوتلاش خود را چندین برابر برای موفقیت بیشترکردند.

این محرومیت انگیزه آبی پوشان را برای رسیدن به بالای جدول بیشتر هم کرد ومنصوریان ناخاسته دست به تغییراتی زد وبهترین فرصت برای او وتیم استقلال شد تا به جوان ها میدان بدهد. جوان های استقلال خیلی زود به خود باورری رسیدن ونتایج این تیم هفته به هفته بهتر شد واستقلال قعر نشین درهفته پایانی به مقام نایب قهرمانی لیگ هم رسید.

اما این محرومیت برای امیر قلعه نوعی یک اوار بود چیزی شبیه سقوط پلاسکو،پلاسکوی تراکتور که امیرخان نتواتست اوار برداری ان را به موقع انجام دهد وشاید همین محرومیت در ادامه بیشتر یک بهانه  خوبی شد ،بهانه ی برای توجیه عملکرد ضعیف تیم اما سابقه وتجربه نشان داده که امیر قلعه نوعی درچندسال اخیر همیشه نیم فصل دوم نتایج ضعیفی به دست اورده وصدرجدول را درهفته های پایانی با جایگاه چهارم وپنجم هم عوض کرده است.

،شاید عدم تمرکز کافی،بدنسازی های نه چندان مناسب،ازدلایل افت تیم قلعه نوعی درهفته های اخرباشد ولی هرچه هست امیر قلعه نوعی بااینکه پرافتخارترین تیم لیگ برترهست اما درسالهای اخیر افت شدیدی کرده ونه تنها جامی به دست نیاورده بلکه از لحاظ فنی نیز تیم اوخوب بازی نمی کند.

امیر قلعه نوعی بااینکه چند سالی است درفوتبال اذربایجان حضوردارد اما هنوزشناخت مناسبی از فوتبال فیزیکی اذربایجان کسب نکرده وشاید یک مربی بومی اذربایجان درنیمکت تراکتور حضور داشت به مراتب نتایج بهترتری نسبت به امیر قلعه کسب میکرد شاید بایک چهارم دستمزد امیرخان مربی بومی به توفیق بهتری می رسید.

متاسفانه درفوتبال تبریز واذربایجان خیلی کم به مربیان بومی بها داده شده،وهنوز فراموش نکردیم که همین چند سال پیش رسول خطیبی از تیم صدر جدولی تراکتورمجبور به استعفا شد ونگذاشتند این مربی جوان تبریزی به کار خودش با تیم تراکتور که تعصب خاصی هم به این تیم دارد ادامه دهد.

جریان این بی مهری به مربیان بومی فقط مختص تراکتور نیست،ماشین سازی هم تقریبا سرنوشت تراکتور را درپیش گرفت وبا تغییرمربی بومی وجایگزینی فرهاد کاظمی به نوعی حکم سقوط تیم را زدند تا ماشین خیلی زود دوباره راهی لیگ‌یک شود،فرهاد نه تنها کمکی به مجموعه ماشین نکرد بلکه این تیم با ضعیف ترین عملکرد ممکن به لیگ یک سقوط کرد،شاید اگر یک مربی بومی در راس این تیم حضور داشت این تیم اکنون درلیگ برتر ماندگار می شد واگر هم نمی شد حداقل فرصتی می شد تا مربیان بومی تجربیات بیشتری کسب کنند.

به هرحال بجز گسترش تبریز که نسبتا عملکرد قابل قبولی درلیگ کسب کرد دوتیم دیگر یعنی تراکتور وماشین با مربیان پرادعا وپرخرج خود هیچ توفیقی به دست نیاوردند.

سوال اینجاست حالا اگر دربازی فینال مربی بومی درراس تیم تراکتور بود و مقابل نفت تهران که چند بازیکن سرشناس خود را به دلیل مصدومیت ودایی را به دلیل محرومیت به همراه خود نداشت،بازی را میباخت چه بلایی برسر مربی بومی قرار بود بیفتد!؟پس چرا حالا که امیر قلعه پرادعا مقابل جوان های علی دایی جام را ازدست داد همه سکوت کردند.

دراخر مطلب امید آن داریم مدیران فوتبال اذربایجان روزی به این خودباوری وبه این اعتماد برسند که توانایی های فنی برخی مربیان بومی چندین برابربیشتر از مربیان پرادعا است.

اعتماد به مربیان بومی می تواند زمینه موفقیت تیم های تبریزی رافراهم سازد ویا اگر ناچار به استفاده ازمربیان نامی درتیم های خود هستیم کسی را به فوتبال اذربایجان بیاوریم که به قول معروف این کاره باشد،وقتی قولی داد بتواند به قول خود عمل کند.

خبرنگار: "فیاض صادقی"