بعد از حذف تلخ باواریاییها از چمپیونزلیگ با دو شکست برابر رئال مادرید؛ و شکست چند روز قبل برابر دورتموند که آنها را در مسیر رسیدن به فینال جام حذفی ناکام گذاشت، قهرمانی در بوندس لیگا میتواند مرهمی بر زخمها عمیق بایرن و هوادارانش باشد.
در حالی که ابتدای فصل را لایپزیگ با قدرتی فوقالعاده شروع کرده بود و تا میانههای فصل هم صدرنشین بیرقیب بوندس لیگا بود، به یکباره با افت قابل پیش بینی روبهرو شد و بایرن به جایگاهی رسید که همیشه به آن تعلق داشته. با بهترین خط حمله، بهترین خط دفاع و در واقع مجموعهای از بهترین آمارها که بایرن را به تیم اول سالهای اخیر آلمان تبدیل کرده.
باشگاه قدرتمند آلمانی که سالهاست بیرقیب قهرمان بوندس لیگا میشود، با توجه به تجربه قهرمانی آنجلوتی در لیگ قهرمانان، این مربی ایتالیایی را به مونیخ آورده بود تا راه و رسم قهرمانی در چمپیونزلیگ به روش آنجلوتی امتحان شود. اما باز هم در این راه موفق نبود و پشت در بسته نیمه نهایی ناکام باقی ماند. بعد از آن، خواسته هواداران به دست آوردن کاپهای داخلی بود و این تنها چیزی بود که میتوانست آرامش را به سکوهای آلیانز آرهنا دوباره بازگرداند. اما آنها در خانه و پیش چشم هواداران برابر دورتموند شکست تلخی را متحمل شدند و حتی کاپ حذفی را هم از دست دادند. با این وجود، قدرتمندترین باشگاه آلمان، سه هفته مانده به پایان بوندس لیگا توانست قهرمانی را جشن بگیرد و دست خالی فصل را به پایان نرساند. شاید آنجلوتی بتواند برای فصل بعد برنامههایی جدیتر و البته جامعتر داشته باشد. آنچه که هواداران و مدیران را در مونیخ راضی میکند، قطعا چیزی بیشتر از کسب کاپ داخلی آلمان است.