مقصر اصلی اتفاقات دربی مازندران شناسایی شد

به گزارش فرتاک ورزشی از مازندران، همانند دربی های تمامی کشورها، کری های قبل از بازی در ورزشگاه رایج بود و این کری ها، توسط لیدرهای هر دو تیم به فحاشی علیه تیم مقابل انجامید و جوو بازی قبل از ورود بازیکنان دو تیم به زمین متشنج شد.

باورود بازیکنان هر دو تیم به زمین، هواداران هر دو تیم تیم های خود را به شدت تشویق کردند و سپس نام تک تک بازیکنان را صدا زدند و آنها را با دست هایی که می زدند، تشویق کردند و روحیه دادند. اما آنچه که برای هواداران خونه به خونه سنگین بود، دیدن محمد عباس زاده در وسط زمین بود. وی که از این بازی محروم بود، به همراه 11 بازیکن اصلی به میدان آمد و برای روحیه دادن به تیم خود، کنار آنها ایستاد. درحالی که طبق قانون، بازیکن محروم حق حضور در زمین بازی را ندارد و باید از روی سکوها بازی را نظاره گر باشد. همین امر سبب شد تا واکنش هواداران خونه به خونه را در پی داشت و جو ورزشگاه برای لحظاتی متشنج شد.

با مدیریت خوب لیدرها، بازهم جو آرام شد و دو تیم برای شروع بازی به رختکن رفتند. باورود بازیکنان به زمین مجددا هواداران دو تیم بازیکنان خود را تشویق کردند و با شروع بازی و حتی به ثمر رسیدن گل نساجی هیچ حاشیه ای را در زمین شاهد نبودیم و هواداران خونه به خونه بعد از دریافت گل شدیدا بازیکنان تیم خود را تشویق کردند.

و اما استارت فاجعه، بعد از گل خونه به خونه رقم خورد. پس از آنکه پژمان نوری از روی ضربه ایستگاهی توانست دروازه نساجی را باز کند، ناگهان یکی دو تن از مامورین انتظامی که بین هواداران خونه به خونه و نساجی نشسته بودند ابراز خوشحالی کردند.

همین موضوع خشم هواداران نساجی که در دو قدمی نیروی انتظامی بودند را برانگیخت و تعدادی از لیدرهای این تیم، به سمت مامورین رفتند و باجمله چرا خوشحالی می کنند؟ فاجعه را استارت زدند. درحالی که بازی دقیقه 40 بود و دو تیم بدون توجه به این درگیری ساده درحالی بازی کردن بودند، دستگیری لیدرهای نساجی توسط پلیس برای هواداران قائمشهری بسیار سنگین بود و آنها باهجوم به سمت مامورین، لیدرهای خود را از دست مامورین نجات دادند.

هواداران نساجی که حسابی از مامورین انتظامی نفرت پیدا کرده بودند، چند تن از این ماموران را کتک زدند و همین امر سبب شد تا مامورین نیز با زدن گاز اشک آور و اسپری، آنها را متفرق کرده، و به این جریان خاتمه بدهند.

 اما هواداران خونه به خونه که از کتک خوردن همشهریان خود کلافه شده بودند، روی سکوها نشستند و نه فحاشی کردند و نه وارد زمین شدند بلکه عده ای انگشت شمار که به صحنه نزدیک بودند واکنش نشان دادند و سنگ پراکنی کردند.

اوج درک ماجرا را لیدرهای خونه به خونه نشان دادند و با نشستن روی نیمکت های خود، نظاره گر ماجرا بودند و حتی فحاشی نیز نسبت به تیم حریف در این برهه از زمان نداشتند.

و اما زدن گاز اشک آور و مصدوم شدن چند هوادار نساجی سبب شد تا آنها برای مداوای مصدومین فنس را پاره کنند و به داخل زمین هجوم آورند.

اما به راستی، جمع شدن وسط زمین و کری خواندن برعلیه هواداران سکوی آهنی خونه به خونه نشان گر چه چیزی بود؟ کسی به سمت هواداران نساجی حمله نکرد که آنها خود را به وسط زمین رساندند! اگر بحث مصدوم شدن چند هوادار بود، به راحتی می شد همان جا با وجود آمبولانس مداوا شود. آیا رفتن به وسط زمین و کری خوانی علیه هواداران خونه به خونه امری سازماندهی شده بود؟

بی شک طرز برخورد نیروی انتظامی با هواداران نساجی در حد ابتدایی بود و نبود امکانات لازم برای مامورین سبب شد تا آنها با میلگرد، به سمت هواداران نساجی بروند تا آنها را بتوانند آرام کنند. شکی نیست که اگر کمی نیروی انتظامی در بهتر کردن جو ابتدایی بهتر عمل می کرد، شاهد چنین فاجعه ای در بابل نبودیم.

البته نمی توان از نقش ورزشگاه هفت تیر بابل نیز در این ماجرا به همین سادگی گذشت. ورزشگاهی که فقط 4 هزار نفر گنجایش دارد و این ازدحام و نبود جای خالی میان هواداران خونه به خونه و نساجی و مامورین انتظامی، ورزشگاه را به رینگ بوکس تبدیل کرده بود. البته تیم نساجی نیز که فقط می توانست 300 نفر را به ورزشگاه بیاورند، بیش از هزار نفر را در ورزشگاه جا داد که می توان این امر را لطف باشگاه خونه به خونه به مردم قائمشهر و تیم نساجی قلمداد کرد. 

به هر حال وقت آن رسیده تا با توجه به راه اندازی تیم خونه به خونه در بابل و جذب این همه علاقمند به فوتبال، ورزشگاهی در خور شان فوتبال این شهر احداث یا ورزشگاه هفت تیر بابل تجهیز شود.