نفت در آبادان می سوزد یا خواهد سوزاند؟

در یک سوی میدان نفت آبادان تا دندان مسلح و در سوی دیگر استقلال تهران یکی از پرافتخارترین تیم های قاره آسیا در نیمه نهایی جام حذفی فوتبال ایران پنجه در پنجه هم خواهند افکند. نفت میزبان که همواره نشان داده یار دوازدهمش در روی سکوها با آهنگ جوکولو جومبولیله آنچنان غوغا می کند که در هیچ جای دنیا همتایی ندارد، عزمش را جزم نموده تا برای اولین بار فینال جام حذفی فوتبال کشور را تجربه نماید.

لذا حال که تمامی بازیکنانش از جمله ستاره هایی همچون کرار جاسم، سوشا مکانی، شیمبا، مگنو باتیستا و آگوستو سزار را در اختیار دارد، احتمالا در سوز و سرمای زمستان، آبادان را به جهنمی سوزان برای آبی های تهرانی تبدیل نماید. در طرف مقابل شفر که بهترین عملکرد ممکنه را طی مدت حضورش در استقلال داشته و در ته قلب هواداران جا خوش کرده است، به هیچ وجه نمی خواهد به تیم حریف باج داده و احتمالا قصد دارد با تفکرات حرفه ای اش به بهترین شکل ممکن و بدون اینکه خلا مهدی قائدی، محسن کریمی، پادوانی و حتی چپاروف احساس شود، با یک بازی فشرده در تمامی خطوط خصوصا یک سوم میانی و دفاعی خویش با پرسینگی وحشتناک مانع استفاده نفتی ها از امتیاز میزبانی شود.

لذا دفاع منطقه ای، یارگیری نفر به نفر و بستن تمامی فضاها جزو الویت های استقلال بوده و بدون تردید آنچه هدف اصلی این تیم است، حملات سریع یا ضدحملات برق آسا و مهلک خواهد بود. اگر نفت می خواهد پس از بازی شرمنده 15000 هوادار دو آتشه اش نشود، میبایست تنها ضمن توجه کافی به تمامی اصول دفاعی جلو کشیده و حملاتش را طراحی نماید و سعی کند اسیر بازی احساسی نیز نشود.

البته احتمال اینکه نفت در این مسابقه مرگ و زندگی عقب کشیده و استقلال یکپارچه حمله کند کمی بعید به نظر می رسد. اگر نفت بخواهد قهرمان جام حذفی ایران شود، میبایست این عنوان را در همین بازی برای خویش مسجل نماید. دادن فضا به استقلال باهوش و سرحال که از نظم تاکتیکی بی نظیری برخوردار است و تنها اهدا نمودن جام حذفی به هواداران دلش را خنک می کند، خودکشی محسوب شده و حتی ممکن است موجب آتش سوزی نفت در کنار پالایشگاه آبادان شود.

اما اگر شاگردان کمالوند بخواهند در خاک آبادان استقلال را بگونه ای به آتش بکشند که دود، خاکستر و حتی شعله هایش توسط تمامی تیم های ایرانی دیده شود، میبایست برای ثانیه به ثانیه بازی برنامه داشته، از کوچکترین اشتباهات ممکنه پرهیز نموده و از تک موقعیت ها بهره کافی را ببرند.

نویسنده: محسن بابادی