لیگ هجدهم چیزی فراتر از مچ‌اندازی برانکو و شفر

 نساجی و نفت مسجدسلیمان به‌عنوان تیم‌های تازه‌وارد، به ۱۴ تیم فصل گذشته لیگ برتر ملحق شده‌اند. برخلاف آنچه در برخی رسانه‌ها به تصویر کشیده می‌شود، لیگ برتر هجدهم چیزی فراتر از مچ‌اندازی برانکو و شفر خواهد بود‌. شاید در پایان فصل، ارتفاع پرسپولیس و استقلال در جدول رده‌بندی از همه باشگاه‌های دیگر بیشتر باشد و این دو تیم در جایگاه دو مدعی اصلی، برای قهرمانی بجنگند اما در شهرها و ورزشگاه‌های دیگر نیز، حوادث جذابی در جریان خواهد بود‌. به‌نظر می‌رسد به‌جز سرخابی‌ها، لیگ هجدهم دو دسته تیم خواهد داشت. اول، تیم‌هایی که برای نیمه بالای جدول بسته شده‌اند و قصد دارند خودشان را به هر قیمتی به منطقه کسب سهمیه شرکت در لیگ قهرمانان آسیا نزدیک کنند و دوم، تیم‌هایی که فصل نقل و انتقالات ناامیدکننده‌ای را پشت سر گذاشته‌اند و حتی قبل از شروع لیگ فانوس به‌دست شده‌اند. تنها یک نقشه بزرگ در سر تیم‌های این گروه وجود دارد و آن، سقوط نکردن است. 
سپاهان بعد از قهرمانی لیگ چهاردهم، دیگر زنگ آرامش را ندیده است. طلایی‌ها دست به هر کاری می‌زنند تا از بحران خارج شوند اما حتی کرانچار و ابراهیم‌زاده نیز، موفق به انجام کار بزرگی برای باشگاه نشدند. تیمی که فصل گذشته فقط یک قدم با سقوط فاصله داشت، حالا کاملا تقویت شده و علاوه بر جذب چند ستاره، امیرقلعه‌نویی را به نیمکتش بازگردانده تا به نتایج مطلوبش برسد‌. ژنرال در درجه اول باید ذهنیت بازیکنان سپاهان را تغییر دهد و این، اصلا ماموریت ساده‌ای به‌نظر نمی‌رسد. تراکتورسازی نیز فصل را با هدف کسب سهمیه شروع خواهد کرد. توشاک و خریدهای خاص خارجی‌اش، هنوز در لیگ برتر ظاهر نشده‌اند و قضاوتی در موردشان وجود ندارد. بعد از جدایی چند مهره محبوب و پرتجربه، مرز بلندپروازی تراکتور به‌نام‌های خارجی وابسته خواهد بود. ذوب‌آهن در خط هافبک و حمله، ستاره‌های جذابی شده و می‌تواند یکی از تیم‌های تماشایی لیگ برتر باشد. سایپا نیز تا پایان نیم‌فصل اول مهدی ترابی را در اختیار دارد و تلاش خواهد کرد جای خالی قلی‌زاده را با زهیوی و معین عباسیان پر کند. پیکان، فولاد خوزستان و حتی شاید نساجی مازندران نیز از شانس‌های درخشیدن در نیمه بالای جدول هستند. تیم‌های جلالی و پورموسوی از ثبات خوبی برخوردار هستند و نساجی با هوادارانش می‌تواند هر حریفی را به دردسر بیندازد. 
قرمزهای رشت و آبی‌های خوزستان، فصل را در اوج نگرانی آغاز می‌کنند‌. بحران مالکیت، همه هوش و حواس سپیدرود را به‌خودش اختصاص داده و استقلال خوزستان نیز در وضعیت مالی نگران‌کننده‌ای قرار دارد. هر دو تیم فصل گذشته به‌لطف ضعف نفت تهران و سیاه‌جامگان در لیگ برتر ماندگار شدند اما شاید این‌بار دیگر خبری از نجات‌یافتن در هفته‌های پایانی نباشد. پارس‌جنوبی که پدیده فصل گذشته بود، در تابستان در نقش یک باشگاه فروشنده فرو رفته و بسیاری از نفرات کلیدی‌اش را از دست داده است. با این روند بعید به‌نظر می‌رسد تیم تارتار در فصل جدید حرفی برای گفتن داشته باشد. پدیده کم‌ستاره‌ترین فصل حضورش در لیگ را پشت سر می‌گذارد و گسترش فولاد بعد از تغییر نام دادن به ماشین‌سازی، در آماده‌سازی از همه رقبا عقب افتاده و یکی از کاندیداهای جدی سقوط به‌شمار می‌رود. اوضاع نفت مسجدسلیمان نیز کاملا نگران‌کننده به‌نظر می‌رسد اما نفت دیگر لیگ برتر، با خریدهای درجه یک و سرمربی جدیدش، امیدوار است به‌شکل جاه‌طلبانه‌ای به نیمه بالای جدول حمله کند. شانزده تیم با بیم و امیدهایی که تنها مربوط به خودشان است، فصل جدید لیگ را آغاز می‌کنند. فصلی که شاید کاملا قابل پیش‌بینی دربیاید و شاید، همیشه پیشگویی‌ها را بر هم بزند.