هافبک بی‌ادعای پرسپولیس همچنان مورد اعتماد برانکو

 خریدی نبود که برایش کری بخوانند یا شعاری برای نام خانوادگی‌اش بسازند. شاید اگر تصمیم‌گیری با تماشاگران ورزشگاه آزادی بود، ربیع‌خواه خیلی زود در فهرست مازاد قرار می‌گرفت اما برانکو تصمیم نداشت از بازی‌دادن به این بازیکن دست بکشد.

ربیع‌خواه تنها یک گزینه داشت تا به بازیکن فیکس پرسپولیس تبدیل شود و این گزینه، درخشیدن در جلسه‌های تمرینی سختگیرانه برانکو ایوانکوویچ بود. او این ماموریت را با موفقیت پشت سر گذاشت تا در روزهایی که محمدامین آرام‌طبع به خاطر حضور کم‌رمق در تمرین‌ها به طور کامل از ذهن برانکو خارج می‌شد، خودش را به نقشه‌های تاکتیکی پرفسور تحمیل کند. مهم نبود که هوادارها درباره محسن چه فکری می‌کنند، او مرد بدون‌تغییر ترکیب پرسپولیس در شروع فصل بود. مدافعی که تا قبل از اولین آسیب‌دیدگی، با استمراری عجیب جایگاه‌اش را در خط دفاعی پرسپولیس حفظ کرد. او در نفوذ و پاس‌های رو به جلو حرفی برای گفتن نداشت اما در دفاع، کم‌اشتباه ظاهر می‌شد.

آسیب‌دیدگی، بین ربیع‌خواه و ترکیب اصلی قرمزها فاصله ایجاد کرد. اواخر فصل صادق محرمی در جناح راست می‌درخشید و حسین ماهینی در سمت چپ خط دفاعی به میدان می‌رفت. محسن ربیع‌خواه چند بار در مرکز خط دفاع و پست تخصصی‌اش در میانه میدان نیز به زمین فرستاده شد و همانطور که پیش‌بینی می‌شد در تابستان بخشی از فهرست خروجی‌های باشگاه نبود. اضافه‌شدن شایان مصلح به پرسپولیس، کار ربیع‌خواه برای ادامه روند فصل گذشته‌اش را دشوار می‌کند و تمدید قرارداد کامیابی‌نیا و بازگشت احتمالی نوراللهی، شانس به میدان رفتن او در پست هافبک دفاعی را به صفر نزدیک خواهد کرد اما آن‌چه در لیگ شانزدهم برای ربیع‌خواه اتفاق افتاد، نشان می‌دهد که تکیه‌کردن به پیش‌بینی‌‎ها در مورد این بازیکن نتیجه روشنی به همراه ندارد. محسن ربیع‌خواه زیر فشار انتقادها در لیگ شانزدهم، تنها نبود و در فصل جدید هم، حمایت انکارنشدنی سرمربی تیم را احساس خواهد کرد.