همه راه‌حل‌های موجود برای آبراموویچِ ایران!
محمدرضا زنوزی بی اغراق، محبوب‌ترین مالک شاغل در فوتبال ایران در دوره بعد از انقلاب بوده است. کسی که برای سالهای نسبتا طولانی مالکیت تیم فوتبال گسترش فولاد را در اختیار داشت و چهره یک باشگاه منظم، آرام و باامکانات را به نمایش گذاشته بود. باشگاهی که به دور از هیجانات مرسوم فوتبال ایران، پله پله از سطح پایین به لیگ برتر آمد و در این بین یک دوره حضور در فینال جام حذفی را هم تجربه کرد. بنابراین واگذاری تراکتور به مالک چنین باشگاهی، چشم اندازی رویایی را در اختیار هواداران تبریزی قرار می‌داد.
اما ماه عسل زنوزی با تراکتور خیلی زود تمام شد. از همان فصل نخست، تغییرات متوالی در کادرفنی، حواشی بازیکنان خارجی و دست آخر ماجرای اخراج محسن فروزان، باعث شد تا تیمی که رویای قهرمانی داشت، حتی به سهمیه آسیایی هم نرسد. بنابراین تردیدها درباره «آتا» آغاز شد و تعداد نفراتی که در ابتدا انتقادشان از نحوه مدیریت زنوزی مساوی مخالفت با تیم تراکتور قلمداد می‌شد، روز به روز افزایش یافت.
زنوزی که وعده سهمیه آسیایی، قهرمانی لیگ برتر و فتح آسیا را در یک برنامه سه ساله داده بود، خیلی زود در یافت که این برنامه عملی نخواهد شد. پس از چند تلاش ناموفق برای رسیدن به روزهای خوب، زمانی که گروهی کوچک از هواداران تراکتور برای اعتراض به مقابل بنیان دیزل رفته بودند، مالک باشگاه در تماسی با مسئولان این تیم از آنها خواست تا تلفن را روی حالت بلندگو بگذارند و سپس به شکلی غیرمنتظره اعلام کرد که تراکتور را واگذار می‌کند (17 بهمن 1399).
این آغاز پروسه‌ای بود که پس از چند ماه جدی‌تر شد. وقتی پنجره نقل و انتقالاتی باشگاه بسته بود، هواداران تراکتور با تعداد بسیار بیشتر به بنیان دیزل رفتند و با عبور از لایه حفاظتی و امنیتی، خود را به دفتر باشگاه رساندند و به شدت علیه زنوزی، نظمی و کمالوند شعار دادند. 23 مرداد اولین روز تجمع هواداران تراکتور بود و در ادامه تعداد تجمع‌کنندگان بیشتر شد تا سرانجام 13 شهریور، نظمی مدیرعامل باشگاه به ایوان دفتر باشگاه آمد و به هواداران گفت: «با تصویب اعضای هیئت مدیره، مالکیت باشگاه واگذار می‌شود.»
برای هواداران تراکتور شگفت انگیز بود که در فاصله چند روز تا بازی مقابل النصر، زنوزی فعالیت باشگاه را تعلیق کرد. انگار خود او هم انتظار نداشت که در عرض سه سال، آنچنان عملکردی را از خود نشان دهد که محبوبیتش از 100 به نزدیکی‌های صفر تنزل یابد.
در این روزها او سکوت کرده بود اما سرانجام این سکوت شکست: «من به هیات فوتبال هم گفتم اگر مشتری دارند بیاورند. کسی نبود بیاید، حتی مس هم که می‌گفتند خواهان تراکتور است، هم نیامد که در استان آذربایجان شرقی هم مس معادن دارد به اسم مس سونگون که آنها هم نیامدند. خودمان با قدرت ادامه می‌دهیم تا ببینیم چه اتفاقی رخ می‌دهد.»
چه اتفاقی رخ داد؟ مسئولان استانی تبریز به پایتخت رفتند تا در جلسه‌ای با حضور وزیر صمت و نمایندگان مجلس، برگه واگذاری تراکتور را امضا کنند. تفاهم‌نامه‌ای که با مخالفت محمدرضا زنوزی هم مواجه نشد تا واگذاری تراکتور حالت رسمی به خود بگیرد. اما... اما این قصه سر دراز داشت و چند هفته پیش نیز "ورزش سه" از منتفی شدن واگذاری خبر داد. به نظر می‌رسد در این ماجرا نه زنوزی راغب به انتقال مالکیت بود و نه کسی به صورت جدی پا پیش گذاشت.
در میان اخبار
به این ترتیب همه چیز به ساعت صفر بازگشت. زنوزی که از روز نخست مالکیتش بر تراکتور وعده، واگذاری سهام تراکتور به مردم (بورس) را داده بود، روز گذشته دوباره این را تکرار کرد. البته او گفته که به زودی در مصاحبه مفصل، همه چیز را توضیح خواهد داد؛ آیا دوباره او با طرح یک تئوری توطئه جدید، پای نفرات تازه را به ناکامی‌های تراکتور بازخواهد کرد یا با قبول مسئولیت، راه و روش جدیدی را برای مدیریت بر این تیم پرطرفدار ایران انتخاب می‌کند؟
نکته مهم اینکه روز گذشته برای نخستین بار در ورزشگاه یادگار امام علیه محمدرضا زنوزی شعار داده شد و حالا یک اشتباه دیگر، می‌تواند آخرین اشتباه زنوزی باشد. کنایه آمیز در مورد مالک زودرنج اینکه شاید اگر این شعارها را می‌شنید، جلسه با بازیکنان در مجموعه بنیان دیزل را برگزار نمی‌کرد.
او فعلا باتوجه به اینکه تراکتور مشتری جدی ندارد یا حداقل با شرایط واگذاری موردنظرش، کسی حاضر به خرید تراکتور نیست، توانسته سلطه خود بر باشگاه را ادامه دهد. اما این وضعیتی دائمی نیست و اوضاع می‌تواند خیلی زود تغییر کند. همانطور که از یک سال پیش تا حالا، هرروز مسائل پیرامون باشگاه تراکتور تغییر کرده است. بنابراین شاید بهتر باشد او رویکرد تهاجمی آلوده به توطئه را تغییر دهد.
برای تراکتور البته هیچ کسی به اندازه زنوزی تاکنون هزینه نکرده. او «گران ترین خارجی تاریخ لیگ برتر» را به خدمت گرفت، بیشترین تعداد سرمربی خارجی استخدام کرد و در یک مقطع سه کاپیتان تیم ملی را به تراکتور آورد. اینکه نتیجه‌اش چه بوده، بحثی جدی است که می‌تواند در آینده تراکتور هم تاثیرگذار باشد. نکته مهم این است که زنوزی تجربه یک دوره مالکیتی موفق در گسترش فولاد را دارد؛ هواداران تراکتور با عبور از یک دوره پرسروصدا، پرهیجان و مملو از تنش، حالا انتظار دارند که همه چیز در آرامش و ثبات پیش برود. تراکتور بیش از اینکه در تلویزیون و از زبان مالک باشگاه موفق جلوه داده شود، نیازمند این است که با کسب جام و موفقیت، خود را نشان دهد و فضایی را به وجود بیاورد که دوباره همه بازیکنان و مربیان برای حضور در تبریز ترغیب شوند؛ نه اینکه یک روز ترس اخراج، یک روز واهمه سیلی خوردن و یک روز هراس اتهامهای عجیب را داشته باشند.
