استقلال دقیقا دارد تاوان چه چیزی را می‌دهد؟

شاید اگر منصوریان قدری دل و جرات به خرج می‌داد در همان ابتدای نیمه بازیکنانی همچون امید ابراهیمی و بختیار رحمانی را از میدان بیرون می‌برد و بازیکنان با انگیزه‌تری را به میدان می‌فرستاد تا وضعیت فنی استقلال نظم مطلوب تری به خود بگیرد. علیرضا منصوریان اما نمایش دور از انتظار این بازیکنان را هرگز ندید که اگر می‌دید هیچ گاه کارش به جایی نمی‌رسید که در مقابل تیم 10 نفره گسترش فولاد بازی برده را با تساوی تاخت بزند و حتی تا آستانه شکست نیز پیش برود.

سرمربی استقلال یا هنر استفاده از بازیکنانی همچون ابراهیمی و بختیار را بلد نیست که تا این اندازه سقوط کرده‌اند یا اینکه اساسا دل و جرات تعویض این بازیکنان را ندارد که اینگونه تمام دلایل تساوی تیمش را گردن جوان‌ها می‌اندازد. جوان‌هایی که اگر تا به امروز در ترکیب استقلال قرار نمی‌گرفتند جایگاه استقلال هرگز از رتبه‌های دو رقمی جدول به میانه‌های بالایی ارتقا پیدا نمی‌کرد. علیرضا منصوریان چگونه نمایش محسن کریمی را نمی‌بیند؟ او چطور می‌تواند چشم بپوشد

بر بازی‌های پرانرژی فرشید اسماعیلی؟ مجید حسینی نیز هر گاه در قلب دفاع استقلال قرار گرفته کمترین اشتباه را داشته است او در عین حال تمام دلایل تساوی خانگی تیمش را همین جوان‌هایی می‌داند که بارها گره گشای تاکتیک‌های گره خورده استقلال بودند کسی همچون محسن کریمی که عصر جمعه اگر خلاقیت به خرج نمی‌داد احتمالا استقلال بازنده میدان بازی را ترک می‌کرد.

علیرضا منصوریان بهتر است بار دیگر نگاهی دقیق به وضعیت فنی بازیکنان با تجربه و مسنی بیندازد که به اصطلاح او در این میدان نقصی نداشته‌اند. منصوریان چطور می‌تواند نمایش ضعیف مهدی رحمتی را توجیه کند. گرچه رحمتی در بسیاری از بازی‌ها مددرسان استقلال بوده اما او در بسیاری از بازی‌های این فصل نیز فرسنگ‌ها دورتر از انتظارها ظاهر شده است. رحمتی روی هر دو گلی که استقلال از گسترش فولاد دریافت کرد بی‌تقصیر نبود آنگاه سرمربی استقلال بدون توجه به کاستی‌های دروازه‌بانش هجوم می‌برد به سمت بازیکنان جوان.

نتیجه بازی با گسترش فولاد پیامی است به سرمربی استقلال و همکارانش که در انتخاب بازیکنان اصلی دقت و هوشیاری بیشتری به خرج دهند یا در نحوه بازی گرفتن از بازیکنان با تجربه‌تر تجدید نظر کنند. موفقیت یک تیم ریشه در همین تصمیم‌گیری‌های صحیح دارد که جزیی هم به نظر می‌رسد.

ریشه در همین گفتارهایی که ممکن است با یک اشتباه کوچک منجر به تحقیر بازیکنان جوانی شوند که در فصل جاری عصای دست استقلال بودند. اظهارات علیرضا منصوریان با هر ادله‌ای که بیان شد غلط بود، او نباید کاستی‌های تیمش را گردن بازیکنانی بیندازد که در این ایام بیش از همه نیازمند بازپروری روحی هستند تا در آینده به مهره‌های قابل اتکا‌تری بدل شوند. هیچ منطقی برنمی‌تابد که سرمربی یک تیم بدون در نظر گرفتن بازخورد اظهاراتش در نشست خبری پس از بازی اعلام کند: «تاوان جوانگرایی را می‌دهیم.» البته ممکن است که منصوریان در نشست خبری پس از بازی تمرکز کافی نداشته و چندان هم نمی‌شود روی اظهارات اینچنینی که دقایقی پس از بازی بیان می‌شود و معمولا مربیان هنوز به آرامش ذهنی کافی نرسیده‌اند، حساب کرد. بدون شک اگر کنار منصوریان مشاوران قوی‌تری قرار بگیرند می‌توانند او را در چنین مواقعی یاری رسانند و در بزنگاه‌های اینچنین جملاتی را به وی گوشزد کنند که منجر به شکل‌گیری انتقاد‌هایی بیرون از نحوه صحبت‌هایش نشود.