به گزارش فرتاک ورزشی، این خبر میتوانست خبری تلخ برای جامعه رسانهای ایران باشد اگر در همه سالهای انتشار این روزنامه حداقل یک دلیل منطقی برای ادامه حیاتاش خلق کرده بود.
روزنامه اعوان و انصار «دکتر» فتح الله زاده، هیچ شباهتی به یک روزنامه حرفهای هواداری نداشت. خط قرمز این رسانه در این سالها، معمولا خود فتح الله زاده بود و زمانی که او در راس مجموعه باشگاه قرار داشت هیچ زمزمهای از انتقاد در استقلال جوان به گوش نمیرسید اما مدیران دیگر از گزند کنایههای روزنامه آبیها در امان نمیماندند.
استقلال جوان بیشتر از آنکه برای حمایت از تیم خودی بسته شود، به سرکوب هواداران تیم حریف مشغول بود. آن ها به عنوان روزنامه اختصاصی باشگاه میتوانستند با گزارشهایی از فضای درونی تیم و انتشار خبرهایی که به سادگی در دسترس نیستند، محبوبیت به دست بیاورند اما مسیری را طی کردند تا استقلال جوان، ماقبل رسانه بماند و از یک سطح مبتذل رنگی فاصله نگیرد.
در عصر استیلای رسانههای آنلاین، مطبوعات کاغذی برای دوام آوردن و زنده ماندن نیاز مبرمی به تولید محتوای خلاقانه دارند. در همه دنیا بخشی از ستونهای روزنامههای معتبر به یادداشتهای چهرههای شناختهشدهای اختصاص دارد که مشابهشان را نمیشود روی اینترنت به دست آورد. روزنامهای مثل استقلال جوان اما به جز هزینهای اضافی، چیزی برای مطبوعات نداشته است.
این رسانه به جای یک روز جلوتر بودن از هوادارها، به جای روحیه دادن به بازیکنها و به جای جذب مخاطب با نقد و تحلیل، تنها سرگرم پرداختن به کریخوانی با رقیب سنتی بود و عموما سخیفترین تیترها را نیز برای نمایش دشمنی و انزجار انتخاب میکرد. بعد از همه آن تیترهای تند و گاها عقده گشایانه، حالا دیگر خبری از قطع کاغذی استقلال جوان نیست و این رسانه به عنوان یک رسانه دیجیتال به حیاتش ادامه خواهد داد. به نظر میرسد این تنها تصمیم درستی باشد که مدیران استقلال جوان در همه این سالها گرفتهاند. چرا که این کریها اساسا در فضای مجازی با استقبال روبرو میشوند اما به عنوان محصول چاپی، تقدس کاغذ و چاپ را زیرسوال میبرند. حالا شاید نوبت روزنامه پیروزی باشد که با خبر توقف انتشار، بهانه بعدی را برای خوشحالشدن به مخاطبان مطبوعات ورزشی ایران بدهد.