آقای حسینی؛ خودت باشی موفق می شوی/ ارسلان به دیار بیستون بازگشت

مراسم تکریم و معارفه مدیرکل ورزش و جوانان استان کرمانشاه عصر امروز در سالن انتظار کرمانشاه با حضور مسئولین و جمعی از ورزشکاران و پیش کسوتان برگزار گردید تا ارسلان حسینی مسئولیت جدید را بپذیرد و مجتبی جوهری که ماه قبل به ریاست فدراسیون ورزش های زورخانه ای و پهلوانی انتخاب شده بود] از این به بعد در مسئولیتی دیگر حضور داشته باشد.

در این که آقای جوهری عملکردی مثبت یا منفی داشت را کاری نداریم چون اگر هر انتقادی بود باید در دوران مدیریت ایشان صورت می گرفت و نگارنده هیچ گاه سعی بر این نداشته ام که مدیران کنار رفته را مورد نقد قرار بدهم و اگر هم در دوران مدیریت آقای جوهری صحبتی به میان نیاوردم دلایل خاص خود را داشت که شاید دیگر گفتن آن هم لطفی نداشته باشد و تنها به همین بسنده می کنم که از شهریورسال گذشته و بنا بر دلایلی رابطه خوبی بین ما برقرار نبود و امیدوارم ایشان در مسند جدید رفتاری برخلاف دوران مدیریتش در استان کرمانشاه از خود نشان بدهند و میز مدیریت را به هر قیمتی نخواهند.

اما روی سخنم در این مطلب بر می گردد به آقای ارسلان حسینی که سابقه دوستی با ایشان به بیش از 20 سال می رسد. زمانی که در حوزه معاونت فنی و زیر نظر آقای باوندپور مشغول خدمت بود و در نهایت نیز به معاونت اداره کل تربیت بدنی آن زمان زیر نظرآقای محسن بیگلری ارتقاء مقام یافت تا پله های ترقی را یکی یکی طی نماید.

البته شناخت قبلی من از ایشان بر می گردد به زمانی که به ورزش کشتی می پرداخت و در آن زمان همیشه سعی براین داشت که مرتب و منظم بر روی تشک و میدان مسابقه حاضر شود، حتی کشتی های سخت و دشوار هم شرایط را برای او آن قدر سخت نمی کرد که بخواهد نسبت به نحوه پوشش و منظم بودنش خللی وارد نماید.

ارسلان آن روزها با این روحیه رشد و پله های ترقی را یکی یکی طی نمود تا به معاونت اداره تربیت بدنی کرمانشاه رسید، رفتار و نحوه اقداماتی که آن روزها انجام می داد از او بعنوان یک چهره متفاوت در بین کارکنان تربیت بدنی نام برده می شد. او همان منظم و آراستگی را در این دوران هم با خود به همراه داشت. هر گاه وارد اتاق او می شدی، شاهد نظم و آراستگی خاصی بود، از شخص خودش گرفته تا دفتر و محیط کارش و این موضوع حتی اگر سرزده و بدون هماهنگی هم ورود پیدا می کردی، نمایان و قابل رویت بود.

حسینی با این روحیات رشد کرد و در برهه ای از زمان که رفتن آقای بیگلری به استان سمنان درمیان بود، مطرح ترین گزینه برای جانشینی این مدیر اخلاقگرا ارسلان حسینی بود، اما صرف نظر از این که چرا ایشان مدیر نشد و چگونه شد که آقای بیگلری در آن برهه از زمان ماندگار شد مبحثی جدا دارد، ولی به هر حال ارسلان حسینی که در قامت یک مدیر خود را دیده بود، از آن پس نتوانست در کرمانشاه با همان تفکرات معاونت خدمت نماید، چرا که سودای بزرگتری در سر داشت و برای همین هم از استان رفت تا به اهداف خوددست پیدا نماید.

اما در آن مقطع از زمانی که ایشان معاونت بود و هنوز از کرمانشاه نرفته بود، شاهد برخی اشتباهات از سوی این مدیر بودیم که کاش می شد آن مقطع زمانی را از یاد برد چرا که همیشه با نگاهی احترام گونه به ارسلان حسینی نگاه کرده ام و او را یک مدیر با دیسیپلین خاص خود دیده ام که می تواند خدمات شایسته ای داشته باشد.

حسینی که الان باید او را مدیرکل ورزش و جوانان استان کرمانشاه بنامیم، در اجرای برنامه های خود کمی خود رای بود، البته این دلیلی بر این نبود که بخواهد تاثیرپذیری از اطراقیان نباشد و نگرانی اینجانبت  در این مقطع از زمان در همین خصوص است که ای کاش حسینی همان ارسلان باشد که در زمان معاونت آقای بیگلری بود. عاشق نظم و منطقی و عشق خدمت به جوانان.

البته این را که می گویم نه این که خدای ناکرده الان نیست، نه اصلا منظورم این نیست، چون سالهاست خدمت ایشان نرسیده ام و ناگفته نماند چند سال آخر دوران معاونت ایشان در کرمانشاه بنا بردلایلی کمی فاصله بین ما افتاد که شاید مروری بر گذشته و علت این اختلافات نشان دهد که ریشه خیلی از آنها سوتفاهمی بیش نبود و به برخی از رفتارهای دو طرف و شیطنت های دیگر افراد و البته تشکیل انجمن هیات های ورزشی به مدیرعاملی اینجانب بود.

ذکر این نگته ضروریست که نگارنده نیز چند سالی است که کم تر کرمانشاه حاضر می شوم و یا اگر هم هستم دخالت چندانی در امر ورزش ندارم چون همان طور که گفتم مدیریت سابق نگاهش بسیار متفاوت تر از آقای حسینی بود و این برای من واقعا سخت بود.

اختلاف با آقای حسینی حتی در خیلی از مواقع برای من لذتبخش بود چرا که اگر اختلافی بود وسط میدان بودیم و می دانستیم از دست هم ناراحت می باشیم حالا حق با چه کسی بود را کاری ندارم اصلا تصور کنید من مقصر، اما هیچ گاه ایشان را آدم متظاهری ندیدم و برای همین همیشه علی رغم اختلافاتی که با این مدیر تازه به کرمانشاه  بازگشته داشته ام، پا را از دایره ادب فراتر نگذاشته ام و خوشبختانه ایشان هم همین رفتار را داشته است.

چند روز قبل و زمانی هم که هنوز مدیریتش مسجل نشده بود، در جایی ذکرخیرش شد و آنها از من می خواستن که در حد توان کمک نمایم و در حوزه رسانه با توجه به راه اندازی سایت فرتاک ورزشی، کمک حال باشم و علی رغم ناراحتی که از ایشان داشتم، (قطعا ایشان هم همین نگاه را دارد)ولی بعد از یکی دوساعت صحبت با دوستان، به این نتیجه رسیدیم که باید کمک کرد تا او بیاید و از آن مهم تر باید حمایت نمود تا در کارش موفق بشود.

ارسلان حسینی صرف نظر ازهرنگرش و رفتار مدیریتی که دارد، آدم متظاهری نیست، می شود فهمید دوست است یا دشمن، مخالف است یا موافق، آن قدر جنبه و شهامت دارد که مخالفت خود را بیان نموده و از پشت خنجر نزند. کسی دارد این مطالب را اعلام می کند که حداقل مدت زیادی با او بر سر برخی از مسائل اختلاف نظر داشته و با نگاه موافق مطلق نبوده است تا خدای ناکرده برداشته های منفی از آن بشود.

جان کلام این که تمامی دوستانی که این حقیر را می شناسند، بخوبی آگاه هستند که هیچ گاه قلمم به تعریف و تمجید بیهوده نه بر روی کاغذ آمده و نه بر زبان جاری شده است و همیشه منتقد بوده ام مگر این که جای دوستی در میان باشد که اعتراف می کنم در برابر دوستی قدری مشکل دارم و خیلی به سختی نیش قلمم گزنده می شود! و بد نیست بدانید که اگر از آقای حسینی در مجموع حمایت نموده و حضور ایشان را به فعال نیک می گیرم، نه به پاس دوستی است (چون اختلاف نظر زیادی داشته ایم و شاید هم در ادامه داشته باشیم) و نه به دلیل حضور در مسند و منافعی است چون هیچ گاه در ورزش بدنبال منافع نبوده ام و نخواهم بود و تنها دوست دارم، خودم، قلمم و رسانه فرتاک ورزشی و فرتاک نیوز که با نگاه ملی در ورزش فعالیت دارند، در خدمت ورزش کشور به ویژه استان باشند و در یک جمله از این آقای حسینی می خواهم خودش باشد، همان ارسلانی که نظم، مدیریت، دلسوزی و عشق بخدمت در وجودش بود و شک ندارم هم چنان هم داردولی با کمی گذشت و عبور از تک محوری و لجاجت که می توان او را از مسیر اصلی دور نماید.

عکس: فرزاد منتی