تصمیمات احساسی، کار دست سرمربی تیم ملی کاراته می‌دهد؟

شهرام هروی سرمربی موفق تیم ملی کاراته کشورمان که نتایج قابل دفاعی با تیم بزرگسالان در میادین بین المللی کسب کرده است در برخی مواقع با تصمیم‌گیری‌های عجولانه و بعضا احساسی، خودش را در شرایط سخت قرار می‌دهد.

حدود یکسال پیش بود که سرمربی تیم ملی کاراته ایران پس از مذاکره با مسئولان تیم دانشگاه آزاد برای هدایت این تیم در سوپر لیگ کاراته به توافق رسید و سرپرست وقت فدراسیون از حضور هروی در تیم دانشگاه آزاد جلوگیری کرد. این تصمیم به قدری احساسی و بی منطق بود که شاید می‌توانست آینده کاری هروی را تحت شعاع قرار دهد و حواشی زیادی برای او ایجاد کند اما پس از گذشت حدود یکسال و کسب نتایج قابل قبول هروی در تیم ملی بزرگسالان این مربی جوان کشورمان هدایت تیم کاراته امید در رقابت‌های جهانی اسپانیا را هم پذیرفت! جالب اینجاست که هروی کمترین تاثیر را در روند آماده سازی این تیم داشت و تقریبا تمام اختیارات را به سلطانی و روحانی واگذار کرده بود.

حاصل این تصمیم اشتباه و عجولانه هروی در میدان بزرگ جهانی کسب نتایج ضعیف و دور از انتظار بود و این شکست تحت هر شرایطی در کارنامه مربیگری هروی ثبت خواهد شد. قصد نداریم توانایی فنی هروی و نتایج درخشانی که با تیم ملی بزرگسالان کسب کرد را زیر سوال ببریم و می‌دانیم که این مربی جوان کشورمان می‌تواند در آینده هم روز‌های خوبی برای کاراته ایران رقم بزند، اما سوال اینجاست که آیا هر پیشنهادی به هروی می‌شود باید از سوی او پذیرفته شود؟ شهرام هروی در کاراته ایران نام بزرگی است و بهتر است در تصمیم‌گیری‌های خود کمی حوصله به خرج دهد تا شکست‌های اینچنینی به پایش نوشته نشود.

شاید هروی آرزو داشت با تیم امید هم بدرخشد تا جایگاهش در تیم ملی کاراته را مستحکم‌تر از همیشه کند، اما مردم شایستگی‌ها را قضاوت میکنند نه آرزو‌ها را! بهتر است این سرمربی جوان و توانای کاراته ایران از این پس با هر پیشنهاد مربیگری وسوسه نشود و در پاره‌ای از مواقع «نه» گفتن را یاد بگیرد و تمرکزش را معطوف تیم بزرگسالان کند.